LTC 1947-1953
Vlak na de oorlog in 1947 duikt de naam van LTC voor het eerst op in de geschiedschrijving van de gemeente Assen. In dat jaar besluiten twee Asser Buurtverenigingen aan de toenmalige rand van Assen een fusie aan te gaan. Na voorbereidende besprekingen komen de leden van de Buurtverenigingen Langedijk en Talmastraat op maandag 8 september 1947 bij elkaar voor een fusievergadering in zaal Stern op de Markt in Assen. Jaap Linker zit de vergadering voor waar hij ten overstaan van 38 aanwezigen een plan voor een speeltuin ontvouwt. De vergadering raakt mede geïnspireerd door het boekje “De Speeltuin:”, dat diverse speeltoestellen en het pedagogische effect beschrijft, en steunt het plan met ruime meerderheid. De aanwezigen kiezen bestuursleden uit de besturen van beide buurtverenigingen en beslissen dat kinderen uit de Molenstraat ook van de speeltuin gebruik mogen maken en stellen de contributie vast op 15 cent per week per gezin. Een hele uitgave in die eerste naoorlogse jaren. Van het magere loon bleef zelden iets over en er moest altijd gerekend worden. De vereniging begon met een ledental van 39 en stelde zich ten doel het in stand houden van de speeltuin voor buurtkinderen en het ontwikkelen van allerlei activiteiten ten behoeve van de leden, zoals spel-, sport-, en knutselactiviteiten. Plannen waren er genoeg maar gelet op de financiële beperkingen in die tijd, moesten er prioriteiten worden gesteld. Op vrijdag 12 september 1947 kwam het bestuur van de net opgerichte Speeltuinvereniging voor het eerst bijeen ten huize van de familie Dollenkamp, en werd de bestuurssamenstelling vastgesteld. De bestuurders van het eerste uur waren: de dames H. Westerveld-Philips, R. Dollenkamp-Christiaan en de heren W. Geerts (voorzitter), M. Weidgraaf (secretaris), J. Timmer (penningmeester), J. Bos, W. Kok en de leden J. Meek en J. Linker. De door Bos voorgestelde naam “Speeltuinvereniging Langedijk Talmastraat Combinatie, ofwel verkort ” Speeltuinvereniging L.T.C.” werd aangenomen.
Van de familie Loman uit Smilde werd een groot terrein aan de Talmastraat gekocht. Acties werden op touw gezet om gelden binnen te halen voor ontginning, egalisatie, indeling en beplanting van het terrein. Ook werd de pers op de hoogste gesteld van de plannen van de Speeltuinvereniging. Door de Speeltuinvereniging werden handwerk-, klaverjas-, zang- en toneelclubjes gevormd. Binnen de Sportvereniging van de Speeltuinvereniging kon men deelnemen aan wandeltochten, volleyballen, handballen, tafeltennis en jawel, er kon ook gevoetbald worden, zij het eerst op kleine schaal.
In 1948 ziet een vriendenploegje door J. Hummel getrainde straatvoetballers van de Buurtvereniging Langedijk LTC wel zitten. Maar men wil pas contributie betalen als het voetbalveld, een omgeploegd aardappelveld naast de speeltuin, aan de Talmastraat klaar is. Er lag een dikke laag leem onder het gras waar geen water door heen kon, en die moest eerst worden weggehaald. Wie op zaterdagmiddag meehielp het veld in orde te maken mocht als beloning gratis meevoetballen. De aanschaf van de eerste leren bruine voetbal kan worden beschouwd als symbolische oprichting van de voetbalafdeling en heeft tot gevolg dat de voetballende Buurtvereniging Langedijk opgaat in de Speeltuinvereniging LTC. Sportieve ambities bestaan er eigenlijk niet. Het voetbalveld werd met een eenvoudig grasmaaier door de voetballers zelf gemaaid.
Aan de Talmastraat tussen de huisnummers 132 en 134, bevond zich het pad dat leidde naar het eerste voetbalveld van LTC. Links van het pad lag in de veertiger jaren van de vorige eeuw de appelboomgaard van de familie de Jong en rechts van het pad begonnen de huizen van de bouwvereniging. Het pad zelf liep helemaal rechtdoor tot aan wat vroeger nog een deel van de Molenstraat was en nu de Lottingestraat heet. Wilde je naar het voetbalveld dan liep je vanuit de Talmastraat over dit pad langs de appelboomgaard van de Jong en na de boomgaard sloeg je met een haakse hoek linksaf, van het pad af richting de ingang naar het voetbalveld. Het voetbalveld lag ongeveer ter hoogte waar nu in of langs de Klenckestraat het terrein is waar de Molukse kerk op staat. Al gauw nadat het voetbalveld gereed kwam, is er in 1949 ook een gebouwtje bij gezet, waar men zich kon omkleden en er verschenen wat speeltoestellen, waar kinderen konden spelen. De “oude” Meek beheerde het terrein en verkocht er snoep.
Luchtfoto uit 1948
In 1950 wilde de voetbalafdeling, van de Speeltuinvereniging LTC, die onder eigen bestuur een autonome positie in nam, zich officieel aansluiten bij de KNVB. Maar de KNVB gaf vlak na de oorlog geen toestemming om een nieuwe club in Assen op te richten. Volgens de KNVB waren er al voldoende voetbalclubs in Assen: Achilles, ACV, Asser Boys, Atilla (nu FC Assen) en LEO. Hierdoor bleven de LTC-ers enige jaren ongeorganiseerd ‘wild’ voetbal spelen tegen allerlei buurtclubs en plaatselijke cafés. De kleurcombinatie groen-wit is nog niet in gebruik en werd de LTC-clubkleur. De wedstrijden kenmerkten zich door gezelligheid en vriendschap. Het moet dus een bont gezelschap zijn geweest.
De mannen van het ‘wild’ voetbal. Staand v.l.n.r.: K. Loman, A. Beugel, H. Pasveer, F. Stap, B. Veenstra, T. Jagt, K. Klaucke; gehurkt: P. Meek, A. Doek; zittend v.l.n.r.: L. Eising, J. Dollenkamp, J. Postema (de foto is genomen op het veld aan de Talmastraat)
Tegenstanders waren er volop te vinden: vrijwel elk dorp rondom Assen en ook in Assen zelf, kende soortgelijke voetbalclubs. Zo werd er gespeeld tegen buurtclubs als VIOS uit Assen, met een terrein op de Marsdijk en later aan het Zwarteweggetje (waar nu ijsbaan Peelo ligt), en tegen dorpsclubs uit: Bunne, Balloo, Donderen en Elp. De thuiswedstrijden vonden plaats aan de Talmastraat. Douches voor het wassen na afloop van een wedstrijd waren een zeldzaamheid. Vaak werd door de plaatselijke cafébaas of omwonenden wat koud water ter beschikking gesteld in een teiltje voor het wassen. Voor het vervoer naar uitwedstrijden was men in die tijd vaak aangewezen op de fiets. Bij wat grotere afstanden werd de reis ook wel gemaakt per bromfiets. De uitslag van de eerste wedstrijd is ons niet bekend, maar dat zal vast geen 0-0 zijn geweest.
Het eerste clubgebouw aan de Talmastraat (ongeveer waar nu de Molukse kerk staat) werd in april 1950 geopend. Door de speeltuinvereniging werden handwerk-, klaverjas-, zang en toneelclubjes gevormd. Eind 1950 werd een tafeltennistafel aangekocht en begonnen de heren A. Stap en B. Wendel de Asser Bedrijfs Tafeltennis Bond (de bond bestaat nog steeds).
LTC 1954 – 1970
Begin 1954 bracht een commissie onder leiding van voorzitter Jaap Linker het advies om de Speeltuinvereniging LTC en Buurtvereniging Talmastraat te fuseren. Het voorstel werd op een ledenvergadering op 22 april 1954 na een geheime stemming met 31 vóór en 6 tegen aangenomen. De naam van de vereniging werd heel toepasselijk Buurt- en Speeltuinvereniging LTC. Na de fusie telde de vereniging telde ongeveer 130 leden en organiseerde naast sportactiviteiten ook allerlei toneel- en muziekvoorstellingen, wandeltochten, viswedstrijden, oriënteringstochten en feesten.
Na een aantal jaren ‘wild’ voetbal werd de voetbalvereniging LTC in 1954 benaderd voor deelname aan de zogenaamde zomeravondcompetitie. Deze zomeravondcompetitie was een voetbalcompetitie, waaraan allerlei bedrijven uit Assen en omgeving meededen. De organisatie van de voetbalactiviteiten werden volledig aan de sportvereniging van de Buurt- en Speeltuinvereniging LTC overgelaten die zaterdagmiddag, tegen een huurvergoeding van 5 gulden per wedstrijd, over het speelveld aan de Talmastraat kon beschikken. Er werd o.a. aangetreden tegen: GPA (Gemeente Personeel Assen), Hoyas (personeel Coveco), Nuka (Nuchtere Kalveren), Stork (machinefabriek), KPA (Kazerne Personeel Assen) en EAS (Eerste Asser Speeltuin Vereniging).
Het was echter wel een competitie die gespeeld werd onder de vlag van de KNVB en dat betekende dat LTC zich bij deze bond diende aan te melden. Dat gebeurde op 10 mei 1954 en op die datum werd ook de voetbalvereniging LTC officieel opgericht en aangemeld bij de KNVB. Groen en wit waren van meet af aan de clubkleuren. De andere Asser verenigingen waren niet zo enthousiast over een nieuwe club in Assen. Men wantrouwde de goede bedoelingen van LTC en was bang dat men spelers zou kwijt raken aan LTC.
Eind jaren vijftig zijn er vele sportieve successen. In 1958 werden de dames handballers ongeslagen kampioen en winnen de beker van het handbaltoernooi dat op het LTC-terrein werd gehouden. Vooral de dames Jit Loman en Alie Dollenkamp hebben jarenlang hun stempel gedrukt op de geschiedenis van het LTC-handbal in de zaal en op het veld.
Maar ook de voetballers doen in 1958 van zich spreken en winnen voor het eerst in haar bestaan het Bevrijdingstoernooi. En er zijn kampioenschappen bij de tafeltennissers.
De wandelafdeling, die uit zo’n 50 wandelaars bestond, maken verschillende klassieke wandeltochten onder leiding van G. Dollenkamp sr., vader en zoon G. Dollenkamp en begeleid door vaandeldrager M. Vermaazen.
LTC in de jaren zestig
Begin jaren zestig wou de gemeente graag woningbouw realiseren op het terrein van de speeltuin en terrein van de Sportvereniging aan de Talmastraat en kwam met voorstellen voor nieuwe locaties aan de Echtenstraat (speeltuin) en Langedijk (sportveld). De ledenvergadering ging namens de 146 aanwezige leden in 1961 akkoord met het gemeentelijk voorstel om te verhuizen. De huurprijs van het sportveld zal ongeveer vijfhonderd gulden per jaar bedragen. Tijdelijk werden de voetballers naar de velden aan de Broeklaan gestuurd. De handballers naar een weiland van boer Huizing aan de Molenstraat/Langedijk. Intussen had de voetbalafdeling van de Sportvereniging LTC te maken met een gestage groei en al spoedig konden er twee elftallen gemaakt worden.
In september 1963 werd het sportterrein aan de Langedijk in gebruik genomen en werd LTC toegelaten tot de KNVB zaterdagcompetitie 2e klasse van de Drentse Voetbal Bond (DVB). Een bij de KNVB ingediend verzoek om toegelaten te worden tot de zondagscompetitie werd door de KNVB afgewezen onder het motto “Er zijn in Assen al genoeg verenigingen die op zondag voetballen”. Op zaterdag werken was in die tijd heel gewoon, vandaar dat het voetbal merendeels op zondag plaatsvond. Dat beeld veranderde begin zestiger jaren omdat een vrije zaterdag steeds meer een verworven recht werd. Het bestuur probeert via een grote advertentie in de plaatselijke krant nieuwe leden aan te trekken. De contributie bedroeg 1,35 plus 0,20 cent KNVB lidmaatschap. Dit tot grote ergernis van andere Asser-verenigingen die een veel hoger contributietarief hanteerden.
In 1963 bestond het bestuur uit: G.J. Dollenkamp (voorzitter), G.J. Loman (secretaris), G. Jagt (penningmeester). Het bestuur werd bijgestaan door de commissieleden: Jit Loman en Alie Peeks (handbal) en Kees Loman en Piet Meek (voetbal). Dat LTC sportieve aspiraties had, bleek uit het feit dat het bestuur in 1963 een trainer ging aanstellen. Lammert Klouwen accepteerde de functie. Hij kreeg medezeggenschap in de opstellingen van de elftallen. Het was in die tijd dat een elftalcommissie nog bepaalde wie er op zaterdag zou spelen. Vaak werd de opstelling al op maandagavond gemaakt.
Op 2 juni 1964 werd sportcomplex “De Kievitspol” geopend en was LTC een zaterdag-amateurclub geworden met twee elftallen. Op de najaarsvergadering kwam voor het eerst het jeugdvoetbal binnen LTC te sprake. Indien er zich voldoende junioren aanmelden wou het bestuur gaan deelnemen aan de jeugdcompetitie.
(opening van De Kievitspol met helemaal links voorzitter Jaap Linker)
De ingebruikname van een eigen terrein en gebouw op sportcomplex “De Kievitspol” aan de Langedijk maakte de afsplitsing van de Sportvereniging LTC een feit. Inmiddels had LTC vier senioren-, een junioren- en twee pupillenelftallen. In augustus werd de toezegging door de gemeente gedaan dat zo gauw mogelijk een tweede veld zou worden aangelegd.
Elf jaar nadat LTC het levenslicht had gezien, kon in 1965 het eerste kampioenschap worden gevierd. Op “De Kievitspol” pakte LTC de titel in de 2e klasse van de Drentse Voetbal Bond (DVB). Als blijk van waardering voor zijn vele werk ontving trainer Lammert Klouwen van de vereniging een tuinstoel en een trainingspak. Bekende namen uit dat team: Geert Loman, Andre Kor, Piet Meek en Tinus Dollenkamp.
Staand v.l.n.r.: P. Meek, A. Kor, T. Sinkgraven, W. Radix, K. Westerveld, J. Stoffers; zittend v.l.n.r.: G. Loman, B. Jagt, F. Wolters, G. Bos, T. Dollenkamp
Om in de avonduren te kunnen trainen was er licht nodig. De elektriciteit voor een grote witte blaker hoog in de boom werd afgetapt in het huis van de fam. L. Huizing aan de Langedijk, alwaar tevens bij slecht weer het pamflet met afgelastingen kon worden gelezen. In 1969 kon na veel een en weer gepraat een lichtinstallatie op “De Kievitspol” ten behoeve van de training worden aangesloten. Een aantal ijverige LTC-leden steekt de handen uit de mouwen om de gleuven te graven. zelfwerkzaamheid is altijd één van de sterke punten van LTC geweest.
LTC 1970 -1980
In 1970 werden er nieuwe kleedkamers op ”De Kievitspol” in gebruik genomen. Het betekende voor LTC een enorme stap voorwaarts. De nieuwe wijk Pittelo met veel sociale woningbouw was volop in aanbouw en dat leverde veel nieuwe jeugdspelers op. De banden met de Buurt- en Speeltuinvereniging werden in de loop der tijd minder. Alleen Sint Nicolaasfeesten en kerstfeesten werden nog gezamenlijk met de Buurt- en Speeltuinvereniging gevierd.
Om de clubkas gevuld te houden werden er in de enerverende jaren zeventig allerlei activiteiten georganiseerd. De jaarlijkse tweedaagse bazar, die werd gehouden in de grote zaal van het LTC-gebouw aan de Echtenstraat, was zo’n succesvolle onvergetelijk activiteit. Met een inzet van 40 á 50 vrijwilligers en een omzet van rond de 20000 gulden, waarvan de helft naar de vereniging ging, werd één van de grootste bazars van het Noorden georganiseerd. Er kwamen jaarlijks zo’n 400 bezoekers op af. Ook deed LTC jarenlang mee aan de toto/lotto en organiseerde haar eigen kerstbomenactie. Een week voor kerst ging een tien man sterke kap- en sleepploeg gewapend met hakmessen, zagen en niet te vergeten Beerenburg op pad om de bomen te kappen. Op vijf verkooppunten in Assen werden de kerstbomen aan de man gebracht.
Pas in 1972 promoveerde LTC naar de 4e klasse KNVB, dankzij een 3-1 overwinning op NWVV. De Asser schutters waren Jan de Jonge (2x) en Geert Loman. De promotie wordt feestelijk in de kantine gevierd en levert een zevental nieuwe wedstrijdballen op. Twee jaar later (1974) kon de vlag opnieuw in top en promoveerde LTC voor het eerst in haar bestaan naar de 3e klasse KNVB.
Staand v.l.n.r.: E. Loman (voorzitter), P. Meek (leider), J. Klok, W. Behr, H. Heuving, T. Kuiper, R. Jansen, J. Dollenkamp, E. Hindriks, B. Behr, H. Loman, J. Jongman (trainer); zittend v.l.n.r.: J. de Jonge, O. Kroezen, W. Timmer, A. Thies, D. v.d. Veen, J. Seubring, G. Loman
Dubbel feest op ”De Kievitspol” want in datzelfde jaar werd ook LTC 3 kampioen.
Veld- en zaalhandbal heeft vanaf de begin jaren van de Sportvereniging LTC een belangrijke plaats ingenomen. Vooral veldhandbal was in die tijd zeer populair. Met de komst van een tweede sporthal in Assen (De Spreng), beslist de gemeente dat handbal alleen in De Spreng mocht worden gespeeld. De meeste handbaldames willen zich afsplitsen van LTC. Op een bewogen vergadering in 1975 werd besloten los van LTC als handbalvereniging H.V. Assen ’75 verder te gaan. En daarmee kwam een eind aan lange periode van veld- en zaalhandbal bij LTC.
In 1976 promoveerde LTC 2 naar de reserve 3e klasse. Staand v.l.n.r.: W. v.d. Belt (leider), G. Schothorst, A. Kuiper, W. Timmer, G. Jansen, B. Bergsma, R. Brink (grensrechter), H. Kamps (assistent leider); zittend v.l.n.r.: H. Brink, L. v.d. Belt, R. Moes, G. Lunshof, T. Boorsma, J. Seubring; liggend A. Piersouw
In 1977 keurde de KNVB sportaccommodatie ”De Kievitspol” en noemt het kleedgebouw bouwvallig, brandgevaarlijk en onhygiënisch. LTC wordt een ultimatum gesteld: deelname aan de competitie zal alleen worden toegestaan als voor 1 augustus voldoende kleed- en wasgelegenheid zal worden gerealiseerd. Het ultimatum van de KNVB heeft zijn uitwerking, mede dankzij de nodige zelfwerkzaamheid en vakkennis binnen de vereniging kwamen er nieuwe sanitaire voorzieningen. Intussen diende het bestuur bij de gemeente een plan in voor de bouw van een nieuw clubgebouw.
Mede door het wegvallen van enkele geroutineerde krachten moest LTC in 1978 voor het eerst in haar bestaan een stap terug doen naar de 4e klasse. Succes was er wel voor de jeugdafdeling. A1 en B1 werden met vlag en wimpel kampioen en promoveerden naar de hoofklasse. Een ander sportief hoogtepunt in 1978 was het winnen de Fair Play Cup van de KNVB afdeling Drenthe. Geen enkel jeugdelftal kwam in dat seizoen in aanraking met de tuchtcommissie. Twee jaar later werd dit huzarenstukje herhaald.
Op 10 mei 1979, tijdens het 25-jarig bestaan van de club, werd het nieuwe clubhuis ”Het Trefpunt” aan de Maasstraat, met het opvallende puntvormige dak, geopend door wethouder H.M. de Roos. Een enorme klus waaraan vele LTC-vrijwilligers hun steentje hebben bijgedragen.
het nieuwe clubhuis ”Het Trefpunt” aan de Maasstraat
In datzelfde jaar wordt voor het eerst het Roelof Moes jeugdtoernooi gehouden, ter nagedachtenis aan het in 1979 overleden bestuurslid. Hierna zouden er nog vele toernooien volgen.
LTC 1980-1990
In de jaren tachtig beleefde LTC een sportieve bloeiperiode met vele kampioenschappen. In 1981 werden het tweede, derde en achtste kampioen. Ook de jeugd timmerde aan de weg: C1 en D1 werden Drents veld- en zaal kampioen. In 1983 pakte LTC de titel in de 4e klasse en promoveerde voor de tweede keer in haar bestaan naar de 3de klasse. Tegen Veenhuizen (1-1) werd op een moeilijk bespeelbare grasmat van ”De Kievitspol” voor 400 toeschouwers het laatste benodigde punt gepakt. Klaas Dijks was de doelpuntmaker op aangeven van Willem Boersma.
Staand v.l.n.r.: Frits Gonlag (elftalleider), Geert Wever (trainer), Rudy v. Guldener (verzorger), Klaas Dijks, Roberto Kuils, Max Bodenstaff, Pieter Feiken, Willem Boersma, Joop Grootjans, Harry Postema, Be Niewold (grensrechter); zittend v.l.n.r.: Jan Sijbring, Vincent de Lange, Appie Thies, Leo Blom, Eddy Sijbring, Martin Kuipers, Meerten Oldenbanning, Jannes Lamberts
Opnieuw was er dubbel feest want ook LTC 7 gaf zijn visitekaartje af door ongeslagen kampioen te worden. Ook B1 deed het in het seizoen 1982/1983 uitstekend. Het team van trainer Henk Mulder werd kampioen in de hoofdklasse.
In een uit- en thuiswedstrijd tegen de kampioen van het zondagvoetbal Emmen, weet B1 op doelsaldo het kampioenschap van Drenthe te veroveren. Spelers uit dat team waren o.a.: Martin van Waerden, Erwin Boer Rookhuizen en Wijnald Jagt. Dat sommige van deze spelers een aardig balletje konden trappen bleek uit het feit dat spelers regelmatig werden opgeroepen voor vertegenwoordigende (KNVB) jeugdelftallen.
Een toernooi wat echt leefde in Assen en omgeving in de jaren zeventig en tachtig was de strijd om de Drentse en Asser Courant Cup. Op dit toernooi kwam flink wat publiek op af. In 1985 stunt LTC in DGP-cup door in de halve finale Achilles te verslaan, maar moet het in de finale tegen het gerenommeerde ACV afleggen. Succes was er ook voor de jeugdafdeling: A1 en B1 behalen een eerste plaats op het Eurosportring toernooi in Osnabrück.
A1 wint het Eurosportring toernooi in Osnabrück.
C1 werd in 1985 kampioen en promoveerde naar de hoofdklasse. In de najaarsvergadering van 1986 werd besloten om van start te gaan met damesvoetbal. In hun debuut jaar werden de dames direct kampioen in de 2e klasse afdeling Drenthe.
In 1986 werd de eerste paal door sportwethouder Henk De Roos in de grond geslagen voor de aanleg van sportpark ”De Hoogte” In september 1987 was het sportpark aan de Wethouder Bergerweg (gelegen tussen de wijken Peelo en Pittelo) klaar, en verhuisde LTC eindelijk naar een langgewenste accommodatie, die met vier speelvelden, en een trainingsveld voldoende ruimte bood voor haar leden. Waarna Amboina sportcomplex ”De Kievitspol” overnam.
A1 verrast vriend en vijand door in het seizoen 1987/1988 met een straatlengte voorsprong kampioen te worden in de hoofdklasse. Onder leiding van trainer Anne v.d. Bos en leider Willem Jagt moet in een uit- en thuisduel tegen Beilen worden aangetreden voor twee beslissingswedstrijden. Een zenuwslopende strafschoppenserie moest de beslissing brengen. De negende strafschop werd door keeper Herman Gelling gestopt met als resultaat dat LTC voor het eerst in haar bestaan in de district selectieklasse zal spelen.
Met opgeheven hoofd kon trainer Jan Rozema in 1989 na vijf seizoenen afscheid nemen als trainer van LTC. In het laatste jaar dat de trainer de scepter zwaait werd met overmacht de titel gepakt in 3e klasse en ging LTC de jaren negentig in als tweedeklasser.
LTC 1990-2000
Op sportief gebied werden er in de negentiger jaren wisselende resultaten behaald. In 1990 won LTC onder leiding van Theo Metz de eerste DGP-cup. Op het veld van Achilles werd Zuidlaren met 2-1 verslagen. Na een uitstekend debuutjaar in de 2e klasse (4e plaats), ging het in het seizoen 1990/1991 een stuk minder en degradeerde LTC weer terug naar de 3e klasse. Ook A1 degradeerde in datzelfde jaar uit de district-selectieklasse.
Succes was er wel voor LTC 3. De Brink Boys werden in het seizoen 1992/1993 kampioen in de 3e klasse. Het kampioenschap werd gevierd met een gezellig weekend Ameland. Staand v.l.n.r.: E. Hubers (grensrechter), J. Luimes, J. Veen, A. van Veen, R. Stevens, A. Lemstra, S. Smidt, E. Veen, K. van Veen (elftalsponsor), H. Brink (leider); zittend v.l.n.r.: B. Kooi, A. Woldering, R. Scholte, R. Rats, B. Arke, P. Seubring, H. Bodde.
In het jaar dat LTC degradeerde naar de 3e klasse werd het jubileum op 6 mei 1994 gevierd met een reünie voor oud-leden, leden, donateurs en vrijwilligers, gevolgd door een feestavond voor alle LTC-ers met live-muziek van Rita Eggens. Feestvieren hoef je LTC-ers niet meer te leren. Ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan verschijnt in mei 1994 voor de eerste keer in het bestaan van de club een jubileumboek over de historie en de ups en downs van de club. Ook werden Kees Loman, Koop Eising, Gradus Dollenkamp en Bertus Jagt wegens hun verdienste voor de vereniging benoemd tot erelid.
Met het 40-jarig jubileum voor de boeg waren de resultaten niet echt goed te noemen. In drie jaar tijd werd er tweemaal gedegradeerd zodat LTC afdaalde naar de 4e klasse. In het seizoen 1995/1996 krabbelde LTC weer op door kampioen te worden van de 4e klasse, waardoor LTC door een versterkte promotie in verband met het instellen van de hoofdklasse te promoveerde naar de 2e klasse.
De jaargang 1997/1998 bracht LTC voor de tweede keer in haar bestaan naar de 1e klasse, destijds het één na hoogste niveau in het amateurvoetbal. Op de laatste speeldag werd op een volgepakt sportpark ”De Hoogte” mede-kampioenskandidaat Hollandscheveld met 3-1 verslagen. Rob Roodt, Jordan Jansen en Michiel van de Berg waren de Asser schutters. Een seizoen later komt er helaas een einde aan het spelen in de 1e klasse. LTC werd kansloos laatste en moet het weer een klasse lager gaan zoeken.
Begin jaren negentig werd begonnen met het structureren van de jeugdopleiding o.l.v. van jeugdvoorzitter Wim Smit en jeugdcoördinator Rik Timmer. Er heerst in die tijd volop optimisme. Univé Verzekeringen werd voor een periode van drie jaar aangetrokken als hoofd- en jeugdplansponsor. Het was de tijd dat iedereen bij LTC in een wit-blauw Univé trainingspak liep. Sportief werden er in de negentiger jaren bij de jeugd vele successen behaald. Diverse jeugdteams werden kampioen in hun klasse en C1, B1 en A1 kwamen op landelijk (divisie) niveau uit. Ook speelden selectieteams van de jeugd een toonaangevende rol op internationale sterk bezette Eurosportring toernooien in Frankrijk, Duitsland en België.
Een wedstrijd om nooit te vergeten, aldus velen die dit hebben meemaakt, was de beslissingswedstrijd in mei 1994 om het kampioenschap in de 3e divisie voor B-junioren Een kleine 200 toeschouwers zagen LTC B1, dat onder leiding stond van trainer Jan Rozema en de legendarische elftalleider Gienus Massink, in een beslissingswedstrijd op neutraal terrein in Loon met 2-0 winnen van stadgenoot Achilles 1894. Doordat een aantal belangrijke spelers vertrokken naar de jeugdopleiding van FC Groningen zou het verblijf in de 2e divisie slechts één jaar duren.
Dat de LTC-opleiding goed was bleek uit het feit dat veel LTC-jeugdvoetballers overstapten naar de jeugdopleiding van een BVO: Bas Roorda, Dominique en Gregoor van Dijk, Sergio van Dijk , Gustav Stel, Njoman Uktolseja, Jeffry Wu, Niek Weijenberg, Sander Kan, Tim Berger, Sanches Titarsole, Danny van Dijk, Arjan Akkerman (allen FC Groningen), Tom Eulink. Alain Titahena en Remco van Eeken (allen FC Emmen). Jordi Hoogstrate (Annen), Jos Hooiveld (Achilles 1894) en Raphael Tuankotta (ACV) speelden slechts één seizoen voor de jeugd van LTC, waarna ze overstapten naar respectievelijk FC Groningen en FC Emmen. Op de voorpagina van het Nieuwsblad van Noorden verscheen vet gedrukt zelfs de kop: LTC hofleverancier Jeugd FC Groningen.
Was sportpark “De Hoogte” tot nu toe alleen als thuishaven voorbehouden aan LTC-ers, in 1995 komt daar verandering in als Amboina sportcomplex ”De Kievitspol” moet verlaten ter wille van de aldaar geplande woningbouw. De gemeente kwam LTC tegemoet door een realisatie van extra kleedkamers, een extra trainingsveld met verlichting en de nodige infrastructuur verbeteringen.
LTC 2000-2010
Op 30 juli 2001 speelde LTC, onder toeziend oog van 1700 toeschouwers, een oefenwedstrijd tegen FC Groningen. LTC verloor met 9-2 maar dat kon de pret niet drukken. Bij FC Groningen stond de 17-jarige Arjan Robben in de basis. Doelpuntmakers voor LTC waren Ryan en Gustav Stel. Vooral de laatste maakte met zijn slepende passeeracties een onuitwisbare indruk in de korte tijd dat hij voor LTC speelde.
(v.l.n.r. op de foto: Martin Drenth, Leon Nunumete, Arjan Robben en Rene Hoogeveen)
In het najaar van 2001 verrees achter de kantine een aantal units, genaamd ”De Hoogzit”. LTC kon de units gratis overnemen van het Ministerie van Defensie. Met hulp van een aantal grote opleggers werden de units uit ‘t Harde gehaald. De ruimtes werden gebruikt voor elftalbesprekingen en materiaalopslag. Ook werden de bestuurs- en jeugdcommissiekamer en een extra medische ruimte hierin ondergebracht. Het gebouw zou dienst doen tot mei 2007.
In 2002 en 2003 was er sportief succes voor C1. Eerst toonde C1 zich onder de vleugels van Erik Jan Winter zich de sterkste in de hoofdklasse. Een jaar later werd onder bezielende leiding van Jacob Bosman de titel behaald in 3e divisie en volgde promotie naar de 2e divisie. Na een jaar in de 2e divisie te hebben gespeeld volgde degradatie.
Met een reünie van oud-leden, een feestavond en een wedstrijd tegen oud FC Groningen werd in 2004 stilgestaan bij het 50-jarig bestaan. Maar in het jubileumjaar was er ook sportief succes. LTC 2 pakte onder leiding van Erwin Boer Rookhuizen het kampioenschap en promoveerde, voor het eerst in haar bestaan naar de hoogste reserveklasse, waar het een jaar later weer uit zou degraderen. Maar dit was nog niet alles. A1, dat onder leiding stond van Elso Bos, wist het kampioenschap in de hoofdklasse binnen te halen en promoveerde naar de 3e divisie.
LTC – Oud FC Groningen tijdens het 50-jarig jubileum
In 2005 is het kommer en kwel bij LTC. Financieel stond de club het water tot aan de lippen. Forse bezuinigingen en een lening bij de gemeente voorkwam ternauwernood een faillissement. En tot overmaat van ramp legde een felle brand in de nacht 8 op 9 juli 2006 de gehele accommodatie in puin. De brand was aangestoken. Vrijwel alle tastbare herinneringen uit de historie van LTC gingen in vlammen op. Zoals de eerste gewonnen beker in 1954, medailles en diploma’s van behaalde kampioenschappen. Het was allemaal in een klap weg. Op de vroege ochtend na de brand kwamen vele leden en belangstellenden een kijkje nemen en werden geconfronteerd met een smeulende hoop as op de plaats waar eerst hun kantine stond. Dit gebeurde twee maanden voor de start van de nieuwe competitie. Hoe rampzalig ook, op zulke momenten is de club op z’n sterkst.
Met vereende krachten werden er allerlei noodvoorzieningen getroffen om het seizoen 2006/2007 toch van start te kunnen laten gaan. In maart 2007 startte de herbouw van het clubgebouw. Op 10 mei 2007 werd de eerste steen gelegd door de ereleden: Kees Loman, Koop Eising en Bertus Jagt, allen betrokken bij de oprichting in 1954. Na een snelle en voorspoedige bouwperiode werd op zaterdag 15 december 2007 het gebouw officieel geopend. De opening werd verricht door de 5-jarige Enes Sevili in het bijzijn van wethouder Chris de Wal. De jongste telg van LTC schoot de bal met veel precisie door de voordeur van het clubgebouw. De opening werd opgesierd met een ballonnenwedstrijd. Tijdens de opening werd ook de nieuwe naam voor het clubgebouw onthuld: De Groene Vlam. De 15-jarige B2-speler Haris Licina was de bedenker van de nieuwe naam.
In 2007 winnen de veteranen van LTC voor het eerst in de historie de Asser Veteranen Cup. In een bomvolle sporthal Marsdijk werd in de finale met 2-0 gewonnen van ACV door twee goals van Gerard Huizinga.
Staand v.l.n.r.: L. Numumete, G. Huizinga, H. Mantouw, J. Jansen, E. Boer Rookhuizen; zittend v.l.n.r.: M. Boorsma, D. Boer Rookhuizen, M. v.d. Waerden, A. Mantouw, K. Muskita
In het seizoen 2008/2009 werd onder leiding van Ron Krohne een periode gepakt maar verloor LTC in twee wedstrijden van Leeuwarder Zwaluwen in de nacompetitie. Het seizoen hierna was LTC wederom succesvol. Na een periode van elf jaar tweedeklassevoetbal, waarin LTC menigmaal het degradatiespook had gezien, kon de vlag eindelijk weer eens in top. Op de slotdag van de competitie won LTC met 0-1 van SJS, door een doelpunt van Roderik Timmer. Door dit resultaat promoveerde LTC voor de tweede keer in haar bestaan naar de 1e klasse. Op het kampioensfeest heerste een stemming alsof ieder persoonlijk een kampioenschap had behaald.
